آشنایی با انواع پلیمرها و در چه مواردی از آنها استفاده می شود؟

پیوندهای کووالانسی قوی اتم‌ها را در مولکول‌های پلیمری در پلیمرها به هم متصل می‌کند. مولکول‌های پلیمر توسط برهمکنش‌های بین مولکولی (نیروهای بین مولکول ها) به هم کشیده می‌شوند. شایان ذکر است که شدت برهمکنش بین مولکول‌ها خواص مواد جامد مانند پلیمرها را تعیین می‌کند. با استفاده از این روش می‌توان پلیمرها را به چهار نوع طبقه‌بندی کرد.

• الاستومرها: پلیمرهای جامد لاستیکی مانند با درجه خاصی از کشسانی به عنوان الاستومر شناخته می‌شوند. وقتی می‌گوییم الاستیک، به این واقعیت اشاره می‌کنیم که مقدار کمی نیرو ممکن است به راحتی پلیمر را کشش دهد. کش‌های لاستیکی رایج‌ترین نمونه‌ها (یا نوارهای مو) هستند. با اعمال کمی فشار روی باند آن را بلندتر می‌کند.
  ضعیف‌ترین نیروهای بین مولکولی زنجیره‌های پلیمری را در کنار هم نگه می‌دارد و به پلیمر اجازه می‌دهد تا کشیده شود. با این حال، همانطور که می‌بینید، کاهش فشار باعث می‌شود که نوار لاستیکی به شکل طبیعی خود بازگردد. این موضوع زمانی اتفاق می‌افتد که ما بین زنجیره‌های پلیمری پیوندهای عرضی وارد می‌کنیم که به جمع شدن پلیمر و بازگشت به شکل اولیه خود کمک می‌کند. برای ساخت لاستیک‌های ماشین ما از لاستیک ولکانیز شده استفاده می‌شود. این امر زمانی است که گوگرد برای اتصال عرضی زنجیره‌های پلیمری وارد می‌شود.
• ترموستینگ: پلاستیک‌های ترموست پلیمرهای نیمه سیال با وزن مولکولی کم هستند. هنگامی که گرم می‌شوند، باعث ایجاد پیوند متقاطع بین زنجیره‌های پلیمری می‌شوند و آن‌ها را سفت و غیر قابل تزریق می‌کنند. آن‌ها با اعمال گرما ساختاری سه بعدی را تشکیل می‌دهند. این واکنش در طبیعت غیرقابل برگشت است. محبوب‌ترین پلیمر ترموست باکلیت است که برای تولید عایق الکتریکی استفاده می‌شود.
• ترموپلاستیک: پلیمرهای ترموپلاستیک پلیمرهایی با زنجیره بلند هستند که توسط فعل و انفعالات بین مولکولی به هم متصل می‌شوند. این پلیمرها وقتی حرارت می‌بینند، نرم می‌شوند (مانند یک سیال غلیظ) و وقتی اجازه می‌دهند سرد شوند، سفت می‌شوند و توده‌ای سفت را تشکیل می‌دهند. آن‌ها هیچ گونه پیوند متقابل ندارند و ممکن است با استفاده از گرما و قالب قالب گیری شوند. پلی استایرن که به عنوان پی وی سی نیز شناخته می‌شود، یک نمونه محبوب است (در ساخت لوله استفاده می‌شود).
• الیاف: طبق طبقه‌بندی پلیمرها، اینها انواع پلیمری هستند که شبیه یک نخ طبیعی هستند و به راحتی می‌توان آن‌ها را بافته کرد. آن‌ها به دلیل کشش بین مولکولی قوی بین زنجیره ها، کشش کم و استحکام کششی بالایی دارند. پیوندهای هیدروژنی یا برهمکنش‌های دوقطبی-دوقطبی می‌توانند نیروهای بین مولکولی باشند. نقطه ذوب الیاف هم بالا و هم حاد است. نایلون-۶۶ که به طور گسترده در فرش و لباس استفاده می‌شود، یک نمونه عالی است.